عصر پاییزی....

سلام و صد سلام به عزیزان این خونه کوچیک مجازی  ان شا الله همه چیز بر وفق مرادتون باشه ، و دل هاتون شاد و آرام  خب بی مقدمه میرم سر اصل مطلب.... آقا جان ما اگه مهمون نخوایم کدوم بنی بشری رو باید ببینیم ؟ باز دوباره از امروز موج جدید مهمانهای گرامی تشریف فرما شدند.....اونم تا کی؟؟؟ تا 20 م شهریور ماه....  بعد شما فکر کنید یک هفته اس سرماخوردم اساسی،  اول ابان ازمون جامع دارم، ترم تابستون این هفته تم عصر پاییزی.......

هرکس هرچیزی دارد را در طبق اخلاص میگذارد ... کوچک و بزرگ هم ندارد ... پ.ن1 . خدایا ...! بگیر از من  هر آنچه را که نه تنها  عشق حسینی و شور عباسی را ازم میگیرد که حتی دورم میکند ....  خدایا عباس و عشق و شورش تمام زندگی و قلب منه، نمیخوام حتی یک قدم ازش دور بشم، هر دلمشغولی رو که از این عشق دورم میکنه ازم بگیر....ازم بگیر....دیشب حس بدی داشتم ، احساس کردم یه خوشی زمینی من رو داره از عشق ماورای عصر پاییزی.......

آدم ها می آیند که عبور کنند... چه به جبر روزگار و چه به انتخاب های خودشان! هیچ کس ماندگار نیست... هیچ حسی تا به همیشه به یک اندازه و یک شکل نیست... چه عشق هایی که رنگ تنفر می گیرند... چه تنفرهایی که رنگ عشق... چه دوست داشتن هایی که رنگ فراموشی... چه فراموشی هایی که رنگ بی طاقتی... همه چیز توی این دنیای لعنتی می تواند رنگ ببازد... می تواند تغییر شکل دهد... می تواند یک باره نیست شود! حتی ممکن است آن عصر پاییزی.......

دو هفته ی پر از دل مشغولی رو گذروندم. این بار اما، دل مشغولیم مهمان نبود، درس نبود، دنیا نبود.....دینم بود و اعتقادم.... یه جور امتحان بود، یا شاید هم خود امتحان . نمیدونم....  چند بار تکرار شد، با هر تکرارش حس میکردم  یک قدم ایمان و اعتقادم بک وارد به عقب پیدا میکنه...ناراحت بودم، دوست نداشتم قلبم سیاه بشه، دلم نمیخواست رنگ گناه بگیرم. ازهیچ نوعی. حتی کوچیکش. یک روز با اذان ظهر سر سجاده به عشق ما عصر پاییزی.......